Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

αυτιά? πφφφφφ, χοου νιντς δεμ???

με κυνηγαει απο μικρο παιδακι....
απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, προσπαθω να του ξεφυγω... αλλοιμονο... με ακολουθει παντου.... παντα...

παντα, καποιος διπλα μου ΡΟΧΑΛΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

κατ αρχας, η μανα μου... καπνιζε πολυ, ειχε και κρεατακια.... κολαση.... το δωματιο μου ηταν 40 χιλιομετρα μακρυα απο το δωματιο των γονιων μου, και παλι την ακουγα!!
οταν ημουν μικρη, μου ειχε εκμυστηρευτει ο πατερας μου, το κολπο του 'σεισμου'... το πρωτο μου μαθημα, απο καποιον παθοντα, για το πως αντιμετωπιζουμε το δραμα του να ροχαλιζει αυτος που κοιμαται διπλα μας...

στον 'σεισμο' λοιπον, οταν αρχισει το κομπρεσερ διπλα μας, κανουμε το εξης.... σηκωνομαστε σιγα, και στεκομαστε ΟΡΘΙΟΙ πανω στο κρεβατι... και με μια, ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ κινηση, δυνουμε ενα σαλτο, και πηδαμε ΜΙΑ ΦΟΡΑ, τρανταζοντας το κρεβατι!!! το μυστικο και η δυσκολια του κολπου, ειναι στην προσγειωση... δεν πρεπει να προσγειωθεις στη πλατη, αλλα στον πισινο σου.. και με τη μια να πεσεις στο κρεβατι ταβλα, στυλ 'κοιμαμαι βαθια'
ο αλλος πεταγεται εντρομος!! "ΣΕΙΣΜΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!! ΜΗΤΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΣΕΙΣΜΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ"
ο εν λογω Μητσος, ξεξπναει 'και καλα' και μουρμουραει νυσταγμενος 'ονειρο ηταν, ξανακοιμησου'
κατ αυτον τον τροπο, εξασφαλιζεις λιγες ωρες ησυχιας.....

καθε καλοκαιρι εκανα διακοπες στο σπιτι της θειας μου... ο θειος μου, ηταν ενας υπεροχος ανθρωπος, γλυκυτατος!!!!! 
αλλα φιλε.......... παταγε κατι γκαζια στον υπνο του!!!!!!!!!! νομιζω ειναι αξεπεραστος, ολοι οι αλλοι που εχω ακουσει κατα καιρους, ειναι ερασιτεχνες μπροστα του! οχι πως η θεια μου πηγαινε πισω... μαζι οι δυο τους βαραγανε κατι κονσερτα, που κατα πασα πιθανοτητα ευθυνονταν για την κουφαμαρα του μπετοβεν... επειδη ο ηχος απο το ροχαλητο τους  ηταν τρισδιαστατος, ξεπερνουσε το φραγμα του ηχου, της αποστασης ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ... ταξιδεψε 3 αιωνες πισω, και κουφανε τον λουντβιχ...  για παρτη τους συνεθεσε την σονατα σε φα μειζονα " ΤΑ ΤΡΟΜΠΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"...
εγω κοιμομουν στο σαλονι, σε εναν καναπε κρεβατι... εκεινοι στον υπνοδωματιο τους, και με κλειστη την πορτα τους, ηταν σαν να τους ειχα και τους δυο να βαρανε τις τρομπετες τους μεσα στον ακουστικο μου πορο......

μετα, ακολουθησαν ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ... (κανα δυο τρεις, πεντε δεκα,εικοσι, μην φανταστειτε κανα τρελο νουμερο...)
καθε ενας απο αυτους, προσθετε και μια καινουργια ρωγμη στο τυμπανο μου... καθε ενας απο αυτους εχει σκοτωθει εικονικα, μεσ στο μυαλο μου, με χιλιαδες τροπους μεσα στην αγρια αυπνη νυχτα!! αλλου του ελιωσα το κεφαλι με μπαστουνι του μπεηζ μπολλ, αλλου του εβαλα χωνι στο μισανοιχτο στομα και εριξα μεσα βατραχια, αλλου του εχωσα ρεβυθια στα ρουθουνια, σε αλλον εβαλα πανω στη μουρη του το μαξιλαρι μου, και εκατσα πανω ενα δυομισαωρο....

και μετα το χαος...

ο συζυγος..


το καλυτερο παιδι σ ολον το γαλαξια... επαιξα τζοκερ και κερδισα το μωρο μου.. ολα καλα....

εκτος...


αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ εκτος....................................

ποσα χρονια εχω περασει σ αυτον τον καναπε!!!!!!!

ποσες χιλιαδες φορες εχει ξυπνησει με μελανιες στα πλευρα και στα ποδια (ενιοτε και στο κεφαλι), να αναρωτιεται που επεσε.. (στις κλωτσιες μου..)
εχει τυχει να ντρεπομαι να κοιταξω στα ματια τους γειτονες, νομιζω οτι θα μου ζητησουν αποζημιωση για ψυχικη οδυνη.. για ολες τις αυπνες νυχτες τους..

καμια ωρα θα μας στειλουν εξωδικο απο την ιαπωνια, δεν τους φτανει η συμφορα τους τους ανθρωπους, εχουν και τον αντρα μου να τους τρομαζει, οτι γινεται καινουργιος σεισμος... με το που πεφτει για υπνο ο αντρας μου, βαραει συναγερμος για τσουναμι στη φουκουσιμα.... γινονται ερευνες απο τη διεθνη επιτροπη ραδιενεργειας για τον αν ευθυνεται ο σεισμος για τις ζημιες στους πυρινους αντιδραστηρες, ή αν φταιει ο συζυγος μου...

το δραμα της ζωης μου δεν ειναι οτι ροχαλιζει εκεινος... το δραμα ειναι οτι παταει κατι κορονες και η μικρη.....

τους αφηνω και κοιμουνται μαζι, πατερας κορη στο διπλο, παιρνω τα μπογαλακια μου και παω και κοιμαμαι στη νεα ζηλανδια, με ωτοασπιδες και τους ακουω ΚΑΘΑΡΑ...

ελπιζω καποτε, να με λυπηθει ο θεος και να κουφαθω... ΕΝΤΕΛΩΣ....


ω ευτυχη κουφε ανθρωπε!!!!!!!!






5 σχόλια:

  1. Tς τς τς... Σε λυπήθηκε η ψυχή μου έτσι όπως τα περιγράφεις..
    (Πλάκα πλάκα, είχα ένα γκόμενο κάποτε που έσκιζε βουνά τα βράδυα με τις κορόνες του... τον έστειλα... το τρίτο βράδυ νομίζω... Αν ήταν ο άντρας της ζωής μου θα έκανα την καρδιά μου πέτρα. Αλλά δεν ήταν βεβαίως βεβαίως!)
    'πομονήηη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι βιαια ενστικτα που διαθετεις ρε συ....ακου ρεβυθια στα ρουθουνια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. λύση βρήκες;;; γιατί κι ο καναπές πόσο να αντέξει;;;;;!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το κοινό σου σε περιμένει!!που είσαι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή